Boekarest

Tijdens de reis werd al wel snel duidelijk dat Bulgarije misschien een "brug te ver" was en daarom werd er twee weken geleden een ticket geboekt vanaf Boekarest. Via twitter regelden we ook nog een plekje voor onze tandem (waarom zou je nog ouderwets bellen?). 

En zo zijn wij dus in Boekarest beland. De trots dat we de stad hebben bereikt ontbreekt omdat we hier niet fietsend zijn komen binnenrollen. Daarnaast had ik 0 verwachtingen en niks over de stad gelezen. En dan daar boven op nog eens regen en grauwe lucht; u begrijpt dat mijn beschrijving van de stad wellicht niet helemaal objectief is en door dit alles te donker gekleurd zal zijn. 

Het eerste wat mij opvalt is de lelijkheid van de stad. De mooie en zelfs prachtige gebouwen staan tussen zoveel communistische gebouwen met achterstallig onderhoud dat ze zeker wel opvallen maar dat de stad an sich geen mooie uitstraling heeft. 

Het tweede is de electriciteits voorziening van deze stad:

 

De draden hangen over de straten heen, sommige los naar beneden, tussen de bomen door; er lijkt totaal geen plan of structuur in te zitten en we hebben dit nog nooit zo erg gezien. Wij vragen ons af hoeveel electriciteits slachtoffers hier per jaar vallen. 

We zijn tot twee keer toe naar het paleis van Ceausescu gelopen/gereden. Tot twee keer toe werd ons verteld dat het dicht was. Het gebouw is indrukwekkend groot:

 

Het grootste gebouw van Europa waar sinds 1994 ook het parlement van Roemenië zich bevindt. Hier kun je toch moeilijk trots op zijn, althans dat is het gevoel wat mij bekruipt. We hebben verschillende mensen gesproken die gedeeltelijk positief spraken over de tijd voor de "so called revolution". Hoe dan ook, de rondleiding gaat niet door dus meer kan ik er niet over vertellen. 

De taxichauffeurs zijn zoals vaker in hoofdsteden niet altijd even aardig. Vandaag hebben we het raarste gesprek ooit gevoerd in een taxi. De zweterige dikke chauffeur vraagt waar we vandaan komen, wat we voor werk doen, hoeveel we verdienen en of prostitutie in Nederland echt legaal is. Huh?

Voor we het weten worden we uitgenodigd om aan een Roemeens prostitutie netwerk deel te nemen, als wij nou een appartement regelen dan regelt deze viezerik zo 4 of 5 Roemeense dames. Het regent hard buiten, we zijn bijna bij ons restaurant en godzijdank spreekt Klaaske nog een Engels (althans niet meer dan "let it goooooo"). 

Dan een positief punt:

Restaurant The Artist

Chefkok is Nederlands en onbegrijpelijk maar waar: geen Michelin ster, we hebben de meest aparte gerechten gekregen en alles was bijzonder  maar vooral lekker van smaak!

 

(Overigens zonder als een echte Hollander te willen klinken; als het wel een ster zou hebben dan was het "t goedkoopste sterrenrestaurant ooit" zijn)

Dan nog even een hoe-nemen-we-onze-tandem-weer-mee-terug?-alinea:

In Krakau namen we twee jaar geleden de fiets zonder doos of andere bescherming mee naar het vliegveld, werd erg moeilijk over gedaan maar hij ging uiteindelijk mee. 

Op Bali vorig jaar stond onze kartonnen doos keurig op ons te wachten dus dat ging al weer soepeler. 

Nu hebben we geen door alleen een reservering. Bij een Giant fietsen winkel (300 meter van ons hotel) regelen we dozen en verpakkingsmateriaal:

 

Na een uurtje klussen en knippen en plakken:

 

OK, er steekt hier en daar wat uit maar wij zijn best wel in onze nopjes en we denken de KLM vast ook. Vandaag regelen we bij een reisbureau ook nog een busje voor de transfer naar het vliegveld; ik maak me nergens meer druk over! Vannacht laatste nacht, morgen voor de laatste keer alles in de fietstassen en dan zit het er op! 

De afgelopen dagen vaak nagedacht en gesproken over de slotconclusie, de algemene indruk van Roemenië en zijn bewoners, over 6 weken met elkaar op één fiets zitten, over team de Vries, over zwanger zijn en inspannen en over het concept "the journey", daarom morgen nog één laatste post op deze blog en dan zijn we voorlopig weer uit de lucht. 

Luieren op het strand/ Boekarest

De afgelopen dagen stonden in het teken van niks doen. Ons hotel staat OP het strand en dat was waar we behoefte aan hadden. Lekker uitrusten en de restaurants in de omgeving uit proberen. We laten ons vaak leiden door tripadvisor en dat pakt heel goed uit. 

Dinsdag:

De laatste dag in Constanta pakken we de fiets naar een restaurant wat voor ons moeilijk te vinden is. Strand op en af met die fiets en dan uiteindelijk tussen de lelijke gebouwen vinden we het; 0 uitstraling en we pakken de telefoon er nog maar een keer bij om de app te checken: nee het heeft écht alleen maar uitstekende beoordelingen, OK let's do it! 

Dit is de enige foto die ik gemaakt heb, de chefkok komt aan onze tafel de octopus even grillen! Wij hebben in Roemenië nog niet eerder zo lekker gegeten, dus tripadvisor blijft een goede raadgever. 

Woensdag:

We checken uit bij Hotel by Tony en daar probeert de beste Tony tot twee keer toe meer geld van ons los te krijgen dan wij nodig vinden, tja en zo kom je niet verder dan 3 sterren (en dan ben ik nog royaal). 

 

Uitzicht vanaf ons balkon

Met de trein naar Boekarest, geen tickets voor fietsen verkrijgbaar dus dat wordt onderhandelen met de conducteur. We ontmoeten een alleraardigste Brit die al 15 jaar half in Roemenië woont, onze tandem "splendid" vindt en ons dus graag helpt! 

 

Geen vuiltje aan de lucht, we betalen de conducteur wat en ruim twee uur laten stappen we uit in Boekarest, een stad die tijdens het Interbellum "little Paris" werd genoemd en waar we bij ons eerste tochtje door de stad niet veel van zien. Het is een drukke stad maar we manoeuvreren ons zonder problemen tussen de auto's door naar ons Hotel cq appartement. Wij zijn erg tevreden, het ligt niet in het oude centrum maar daar lopen we na het settelen langzaam naartoe; Lipscani. Deze buurt was niet zo lang geleden nog een armoedige wijk maar met de vele restaurants helemaal uit het slop gehaald. We eten er bij nummer 3 van Boekarest, gerund door een Zwitser; aan het einde van de vakantie neemt ons uitgavepatroon weliswaar toe maar de kwaliteit van het eten ook!

 

Morgenochtend gaan we na al het getoaste brood met feta kaas van de afgelopen weken opzoek naar een croissanterie, moet lukken. 

City trip

Mamaia - Constanta - Mamaia 

Afstand: 25 km

Geen strak blauwe lucht vanochtend en na even gedelibereer zitten we na het ontbijt dan toch zo maar weer op onze tandem, lekker vertrouwd richting de stad Constanta. De bedoeling was om bij Intersport of Decathlon een zwembrilletje en slippers te kopen maar die liggen buiten het centrum en druk verkeer houdt ons tegen. Dan maar naar het historisch centrum. 

Constanta, waar ooit Ovidius woonde is een echte havenstad en heeft best een geinig historisch centrum! Omdat wij nog niet echt een hoge pet op hebben van de Roemeense steden hebben we deze stad geen eerlijke kans gegeven. Een bekende plek is het casino aan het water:

 

Het ligt op een mooie plek en is absoluut indrukwekkend, de ingangen zijn afgesloten met rood/wit lint en ik vraag me af of er misschien instortingsgevaar is... met andere woorden; er is sprake van achterstallig onderhoud. Maar nogmaals de rest van het centrum is best gezellig. Voor mijn gevoel zitten we in Mamaia in een soort Torremolinos en is Constanta de Malaga van Roemenië (maar haalt t helaas niet bij de schoonheid van Malaga!). 

We vermaken ons de rest van de dag (na toch nog die slippers en zwembril gekocht te hebben bij een strandwinkel) aan het strand en eten 's avonds in een prachtig restaurant in Constanta, met mooi uitzicht en heerlijk eten.

 

  

Ze kleurt wat af!

DE ZWARTE ZEE

Corbu - Mamaia

Afstand: 22,1 km

In onze aparte kamer onder de gebloemde dekens slapen we al een roos. Het ontbijt is wederom gezellig en ik merk dat we best veel eten, het eerste mandje met brood is in no-time op en ook het tweede mandje verdwijnt snel. Alsof we onbewust al genoeg calorieën verzamelen voor de komende fietsuurtjes. 

Alleen vandaag zullen we de kortste afstand van deze reis afleggen, eindbestemming is vandaag dan eindelijk de zwarte zee:

 

We vragen de eerste beste voorbijganger om een foto van ons te maken, wij vinden het zelf best een mijlpaal, na ons vertrek vanuit Utrecht in 2014, door Duitsland, Tsjechië, Polen, Oekraïne en Roemenië, nu voor het eerst strand en zee! En dat gelukkig met heerlijk weer!

Nou heb ik de afgelopen weken op de fiets vaak nagedacht over het concept "fietsvakantie" en "iets bereiken". Ben ik zo lyrisch over Lviv omdat we het bereikt hebben? Als je in een vliegtuig stapt en 8 dagen aan de Zwarte Zee doorbrengt dan is dat niet te vergelijken met ruim 1500 km fietsen en zweten om die Zwarte Zee te bereiken. Zo waren Praag en Krakau ook extra speciaal voor ons omdat we "het gehaald" hadden, na al die inspanning krijgt zo'n eindpunt en de dagen van ontspanning extra waarde en verklaart ook deels ons enthousiasme. 

Het is hier druk, nogmaals de Roemenen hebben ook een pinksterweekend en het massa toerisme staat echt in schril contrast met het rustieke landschap van de afgelopen weken. 

De komende dagen gaan we tussen al die toeristen op een bedje liggen, Klaaske met haar emmertje en zeefje en wij met ons boek!  

Stukje integratie naar de mensen toe ;)

Jurilovca - Corbu

Afstand: 61,5 km

De was is droog, Ayso heeft de pannenkoeken klaar en zo begint onze zonnige dag uitstekend!

 

Bij de plaatselijke kruidenier halen we onze picknick lunch en dan vertrekken we richting Corbu. 

Het fietsen gaat goed, het is nogal heet maar als je vaart maakt merk je daar niks van. De bestemming van vanavond is een bijzonder pension, twee uitstekende beoordelingen op tripadvisor. Bij het hek staat de gastheer ons al te wenken op het moment dat we komen aanfietsen. Hij is architect en heeft t huis bijzonder ingericht. Het is me niet gelukt om de sfeer vast te leggen op foto's maar het is met veel liefde ingericht en vormgegeven. Er blijken 5 andere Roemeense stellen te logeren en het eten wordt op een vuurtje in de tuin klaargemaakt, soort van hostel meets B&B. Het zijn hoogopgeleide Roemenen uit Boekarest die hier voor een minivakantie zijn, ze verbazen zich uiteraard over ons verhaal maar naarmate de avond vordert hoe beter onze integratie tussen de Roemeense gasten verloopt. Klaaske krijgt bloemetjes van een andere peuter en wij leren nog meer over de Roemenen. Ze blijven niet al te positief over hun eigen land en de mentaliteit van de meerderheid maar ze zien wel dingen veranderen. Meerdere van hen hebben in het buitenland gewerkt en kennen dus ook de westerse cultuur. Het is een hartstikke leuke avond met leuke Roemenen van onze leeftijd en zo liggen wij veel later dan normaal in bed en vergeet ik glad deze blog bij te werken. Morgen naar de Zwarte Zee! Eindelijk!

 

On the road again

Somova - Jurilovca

Afstand: 73,4 km

2 dagen rust doet een mens, en hier in het bijzonder 3 mensen erg goed! We hebben het er even goed van genomen de afgelopen dagen. Dit resort (Delta Nature Resort) is een must als je naar de Donau Delta gaat wat mij betreft. Tijdens het ontbijt raken we in gesprek met de eigenaar (Amerikaan) en we krijgen weer een ander perspectief over dit land en zijn inwoners; ten tijde van Ceausescu werd alles voor iedereen bedacht en geregeld, tot en met de vakanties aan toe. Dat maakt mensen (volgens deze man) vrij initiatiefloos, iets dat ons ook al meerdere keren is opgevallen. Als het antwoord op je vraag "nee" is dan komt er nooit een andere optie of een blijk van meedenken. Neemt niet weg dat ze nog steeds alleraardigst zijn. Onderweg krijgen we heel veel opgestoken duimen en staan ze ons soms echt aan te moedigen als we een steile helling hebben. 

We vertrekken door al dat geklessebes pas om 11.00 (!) uur, de achterband wordt nog even extra opgepompt en dan rijden we weg met een perfect (opnieuw) afgestelde fiets. 

 

(Het resort)

We gaan weer heuvel op en weer af, picknicken weer in het gras en we komen weer vermoeid op de plaats van bestemming aan. Men heeft hier een minivakantie en zo is opeens alles volgeboekt terwijl we tot nu toe in elke hotel en pension de enige waren!

We boeken een vakantiewoning in Jurilovca en bij aankomst staat er een hond heel hard ons toe te blaffen. De deur is open en verbaasd lopen we door dit huis, 3 tweepersoonsbedden staan er keurig opgemaakt bij. Dan komt de gastheer die dacht dat er zes gasten zouden komen, met deze verwarring doen wij vervolgens mee en krijgen we nog 30€ van de prijs af. Dan naar de supermarkt (buurtsupertje) waar we als een soort Mien en Koos Dobbelsteen door heen gaan (na weken lang niet koken of boodschappen doen). "Ik denk dat dit bloem is" "Weet je het zeker" "Nee maar wel bijna" "Heb jij al eieren?" "Ja maar nog geen melk" "Maar die heb ik al gepakt" etc etc

Zeer tevreden met drie volle tassen weer naar "ons huis" waar we samen met een kat en de inmiddels niet meer blaffende hond opeens het ultieme gezinsleven te pakken hebben. Het wasje draait, het eten is klaar, 

H E E R L I J K!

 

(Nog een keer een foto van genomen, als je goed kijkt zie je ook de kleine)

 (Inmiddels hangt t wasje)

Gewoon foto's

 
    

Vogels deel II

Op advies van de receptioniste hier (en op mijn verzoek) gaan we vandaag met een speedboat de delta op. Het is een groot gebied (wereld erfgoed) en ik denk dat we op deze manier the full experience gaan krijgen. Dat we hier behoorlijk diep voor in onze buidel moeten tasten nemen we vrij gemakkelijk op de koop toe, dit wordt vast geweldig...

We staan ingesmeerd met zonnebrand op de afgesproken tijd klaar, gaan met de auto (!) naar Tulcea (15 km verderop) om daar op onze boot te stappen. Overigens Tulcea is wederom een lelijke stad, alleen de delta is daar interessant maar voor de stad hoef je er niet naar toe te gaan! We zijn dus erg blij met ons resort en de rust die het uitstraalt. 

 

Het is prima vertoeven op de speedboat maar zonder het te zeggen denken we allebei dat we het bedrag wat we er voor betaald hebben het héél eerlijk gezegd niet helemaal waard vinden. Kan gebeuren, niet al te lang bij stil staan. 

We hebben kraaien, reigers, aalscholvers en meeuwen gezien, precies ja, die kun je op een willekeurig meertje in Nederland ook spotten. Dit gebied staat bekend om zijn pelikanen maar die zien we helaas niet. En zo krijgt de pelikaan zo langzamer hand de status van de leeuw in Afrika. Het heeft mij (en mijn zus) ooit tig safaries gekost voordat ik uiteindelijk een keer de leeuw heb mogen zien in de natuur. Nou is het mooie van de natuur wel dat het onvoorspelbaar blijft, als je garanties wilt moet je daar de dierentuin gaan.  In 2011 waren Ayso en ik in Albanië en daar hebben we best een eindje omgefietst om een kolonie pelikanen te spotten maar daar hadden we toen geen succes. 

Dan zegt onze Spaanstalige gids cq schipper dat de (goedkopere) catamaran tocht bij ons hotel veel mooier, rustiger, gevarieerder is dan deze speedboat tocht. Ik durf deze mededeling bijna niet te vertalen voor Ayso. De gids zegt ook nog dat de receptioniste ons dit heeft geadviseerd om dat deze tocht nou eenmaal het duurste is. 

Tja en dan voel je je best klote en houd je een naar gevoel aan deze tocht over. Zijn we nou bedonderd? Gaat t de mensen hier om geld of om ons een mooie ervaring te geven? Ik leg de gids uit dat we zeker na dit gehoord te hebben teleurgesteld zijn en bij het afscheid biedt hij ons nog een avond tochtje aan om niet in de delta bij Tulcea maar bij het hotel de mooiere omgeving te kunnen zien. 

En zo staan we 8 uur later weer klaar voor een tochtje. 

Deze tocht heeft alles gelukkig weer recht gezet of goedgemaakt. Het was adembenemend!

 

Met jawel:

 

We hebben besloten om nóg een dag rust te nemen, boekjes lezen, misschien nog in een bootje roeien, uitslapen, je weet wel de gebruikelijke vakantie bezigheden!

Vogels deel I

Galati - Somova

Afstand 78,1 km

Hoogtemeters: 990 meter

Ik schreef al eerder dat ik graag een dichter had willen zijn (om Lviv eer aan te doen) maar er zijn nog zo veel meer kwaliteiten die ik graag in mijn bezit zou hebben. Bijvoorbeeld fotograferen. De afgelopen weken heb ik ook verlangd naar meer kennis over vogels. Ik zie prachtige mooie en aparte vogels onderweg maar ik kom niet verder dan "kijk! een mooie vogel" of "kijk! een roofvogel" of "kijk! een witte vogel". 

Er is wel een aantal vogels die me is opgevallen:

1. De Ooijevaar

En dat komt niet omdat ik gepreoccupeerd ben met ooijevaars ;) Vandaag zagen we ze in een groepje door de lucht zweven, geweldig!

Ze zijn hier in overvloed aanwezig. Alleen vandaag al heb ik deze vastgelegd:

 

2. De Koekoek

De Oekraïense koekoek of de Roemeense koekoek (niet te verwarren met de Mechelse Koekoek ;)) is overal aanwezig! Waar we ook picknicken, we horen altijd de koekoek. Klaaske merkt hem ook elke keer weer op wat wij voor ons stadsmeisje erg leuk vinden. We horen hem wel maar zien hem nooit. 

3. De zwaluw

Vooral opvallend als er een nestje op ons balkon zit:

 

4. De kraai, of eigenlijk de kraaien. 

Wat een oorverdovend geluid kunnen die beesten met zn allen tegelijk maken!

Tja en dan denk ik dus al een zilver reiger en een ijsvogel te hebben gespot maar aangezien mijn ornithologische kennis echt nihil is zou t ook zo maar niet waar kunnen zijn. 

Dan de tocht van vandaag:

Die begint met met een pont de Donau over: 

 

We ontmoeten Roemeense "wielrenners" die tijdens onze overtocht ietwat negatief zijn over hun eigen land (veel corruptie en armoede) maar waar we zeker even leuk mee staan te praten! 

De weg (E87) is echt heel goed te doen, het is totaal geen snelweg en onze medeweggebruikers lijken goed rekening met ons te houden. 

Aart heeft gelijk gekregen, wij vonden de klimmetjes echter goed te doen al zat t venijn absoluut in de staart:

 

Na bijna 80 km komen we aan in ons prachtige resort aan het water! De lodges hebben een geweldig uitzicht en ik waan me (na Toscane en Schotland) even aan de Chobe rivier in Botswana, alleen dit is het begin van de delta van de Donau. Morgen gaan we een tocht maken over die Delta, een geliefde plek van "groot-spotters" (van vogels) dus daarom morgen deel II van de Vogels ;)

 

An die schönen blauen Donau

Oancea - Galati

Afstand: 58,3 km

Een journalist uit Horodenka heeft ons gevonden op deze blog, heeft contact met me gezocht en een artikel geschreven over wat ons is opgevallen aan Oekraïne! Met Google translate kom je wel ;) 

reporter

 

Zo, even weer terug met de voeten op de pedalen; Het ontbijt is bijzonder, beetje oud brood en hele dikke plakken spek die voor ham moeten doorgaan. We merken op dat we zo langzamerhand ons vertrouwde (Hollandse) ontbijt beginnen te missen. De gastvrouw heeft onze was gedaan en een lunchpakket samengesteld dus meer dan tevreden vertrekken we. 

 

(Ons pension)

De omgeving begint een beetje te veranderen al zien we nog steeds veel paarden, mooiere waterputten dan gisteren en weer heel veel, ja wat zijn het? kapelletjes langs de weg: 

 

 

We gaan als de brandweer, om 13u staan we voor ons hotel; totaal niet wat we hadden verwacht dus we annuleren snel onze reservering en fietsen door de stad naar de over van de Donau. Daar vinden we een ander hotel met prachtig uitzicht: Belvedère. 

Over Galati kan ik zeggen dat t niet voor niks niet in de Lonely Planet staat. De Donau is prachtig maar de stad is lelijk. Wat heeft t communisme en de dictatuur toch veel verpest hier! We hadden bedacht dat t best leuk zou zijn om per boot naar Tulcea te reizen maar ondanks dat dit op internet wordt aangekondigd lijkt dit voor ons nu niet te organiseren. Dan maar op de fiets, moeten we wel de mogelijk drukke E87 nemen...

En dan gebeurt er iets waar ik weer níet over uit kan, al googelend kom ik op de Limes route, een fietsroute langs de noordelijke grens van het voormalig Romeinse rijk. De route is in drie boekjes verkrijgbaar (a la "fietsen naar Praag") en het derde deel is vanaf t noorden van Roemenië zo'n beetje exact onze route. Als je dan vervolgens googelt op "Limes route Galati" dan kom je op een tig aantal weblogs van mensen die t zelfde hebben gedaan als wij nu doen (niet uniek dus) en volgens ene Aart staat ons morgen best nog wel wat klimmetjes te wachten. We gaan t zien!

Keuzes, keuzes en nog eens keuzes

Barlad - Oancea

Afstand: 79,2 km

Als je rond reist dan sta je elke dag weer voor veel keuzes. Welke route, welke weg, zou die vlak zijn, is ie wel van asfalt, waar gaan we slapen, waar gaan we picknicken en zo kan ik wel even doorgaan. 

Het liefst willen in één rechte lijn van Barlad naar Galati, een stad aan de Donau. Maar we kunnen geen hotel vinden op deze rechte lijn. Alle websites struinen we af en uiteindelijk komen we op een pension kats tegen de Moldavische grens aan. Dat komt nog wel t dichts bij onze wens dus we bellen ze op, vragen of ze open zijn (want na een dag fietsen bij een dicht pension aankomen kan écht niet), dat zijn ze en zo kiezen we voor de route langs deze grens. 

Helaas geen ontbijt bij ons pension vanochtend, "sorry boss says kitchen closed today". Dit is de allereerste keer dat er echt niks te regelen valt (nadat ook onze was ook al niet geregeld kon worden, grrr). We rijden Barlad binnen en bij elk bakkertje en/of terras moeten we kiezen of we deze kans nu pakken of dat er nog iets leukers voorbij gaat komen. Het zou zo jammer zijn als je ergens besluit te stoppen terwijl er een paar meter verderop het perfecte tentje is. Maar het idee van een croissanterie in Barlad laten we snel varen, we kopen bij een bakker wat broodjes, halen een kop koffie uit de automaat en dat eten we, zittend op de stoep voor de bakkerij op, ik voel me bijna een zwerver en ik betwijfel of dit nou wel de beste optie was...

De eerste 20 km van vandaag bestempelen we als de makkelijkste tot nu toe, geen wind, vlak en asfalt! 

 

Maar aan al het goede komt een einde.  

1. We gaan weer stijgen

2. Het asfalt houdt een keer weer op

 

3. De wind neemt toe en komt precies van de verkeerde kant. 

Maar gelukkig komt aan dit alles ook weer een einde en stoempen we de laatste km's alsof t niks is! Bíjna 80 km gefietst vandaag. Weer een flink stuk dichter bij de Zwarte Zee, waar we echt heel erg naar uitkijken, hoe mooi t landschap hier ook is. 

 

Vandaag alle waterputten vastgelegd....

Wij komen er wel...

Vaslui - Barlad

Afstand: 56,2 km

Wat slapen we lekker tijdens onze vakantie! Door de fysieke inspanning maar ook omdat we na ruim 3 weken wel echt helemaal los zijn gekomen van alles in Nederland. Mijn gedachtes op de fiets kunnen van een lustrum op de basisschool afdwalen naar mijn studententijd en dan weer naar koolzaadhoning (waarom verkopen ze die hier niet? Ik zie koolzaad en bijenkasten genoeg!). Wat een luxe om zo lang op vakantie te zijn!  

De dag begint met ontbijt en dat valt ons allersinds mee! We regelen dit keer geen lunchpakket maar ik ga boodschappen doen bij Carrefour (die echt niet te vergelijken is met die in Spanje) en ayso probeert ondertussen de aanhangwagen te repareren. We missen opeens een schroef waardoor die kar minder stabiel is. 

 

Hij wordt geholpen door medewerkers van het hotel, die kopen zelfs schroeven voor ons en zo kunnen we iets later dan normaal wel veilig weer vertrekken!

De weg begint met enorm stijle klimmetjes die we fietsend niet allemaal trekken en zo zijn we na 20 km al goed uitgeput. De resterende kilometers leggen we dalend op een grindweg af. Ik ben geen fan van de grindweg maar soms heb je geen keus. Hét lied van vandaag was wel "wij komen er wel, wij komen er wel" van Bert en Ernie. Zo kun je ruim 10 km minder afleggen dan de dag ervoor maar nét zo moe zijn bij aankomst. 

We beginnen steeds meer de zwarte zee te ruiken, als we daar zijn begint er weer een ander hoofdstuk voor ons!

Vanavond werd ons eten overigens betaald door een Roemeen die drie tafels verderop zat, wij weten niet helemaal waarom maar hij maakte er een heel hartelijk gebaar bij, dus de Roemenen hebben wederom punten gescoord ;)

Dauwtrappen

Iasi - Vaslui

Afstand: 68,1 km 

Het was gisteren een beetje een rare rustdag. We hebben op ons gemak de stad en het cultuur paleis bekeken. Onderweg werden we nog getrakteerd op een repetitie van de roemeense pianiste 

Alexandra Dariescu die dezelfde avond nog zou optreden met het Filharmonisch orkest van Iasi. Volgens mijn vader was het een pianoconcert van Rachmaninov, hoe t ook zij, het was prachtig!

Terug bij ons hotel zagen we dat de ingang van ons hotel afgesloten was, 2 brandweerwagens, ambulance en veel politie op de been. Als je dan iedereen op het plein ervoor naar boven ziet kijken krijg je vanzelf door wat er aan de hand is; bovenop het dak van ons hotel zit een man met zijn benen over de rand te bungelen. Mijn maag draait om, allereerst misschien wel omdat ik hoogtevrees heb maar ten tweede omdat ik er niet aan moet denken dat wij (en dus ook klaaske) getuigen zijn van een eventuele sprong.  We kunnen via een personeelsingang het hotel wel in maar het idee dat er iemand op "ons dak" zit kan ik moeilijk loslaten. Na ruim 4 uur is de man "op normale" wijze van het dak gekomen/gehaald. God zij dank. 

 

De keuze van dit hotel was metname gebaseerd op een zwembad voor klaaske,die je s middags echt gelukkig kan maken met een half uurtje zwemmen dus ook dat was een van onze activiteiten op de rustdag. 

S avonds Ajax in een kroeg gekeken en onze voorspelling van een paar uur voor de wedstrijd is helaas niet uitgekomen:

 

 (Op t plafond van het restaurant)

En dan Hemelvaartsdag, op de fiets heb je uren om na te denken en zo gaan mijn gedachten vandaag naar het Twentse gebruik, dauwtrappen! Vroeg opstaan, fietsen en vooral picknicken. Op het vroege opstaan na hebben we uiteraard vandaag verder wel aan deze traditie besteed. 

Met onze lunchpakketjes in de tas vertrekken we richting het zuiden. 

 

Zoals je hierboven kunt zien beginnen we de eerste 15 km vlak, dan stijgen we een flink eind (pffff) maar die hoogtemeters zijn goed voor een 'challenge' waar Ayso op Strava (een sport app) aan mee doet. De uitdaging was namelijk om de Mount Everest in de maand mei 'te beklimmen'. Dus elke keer als we weer een kloterig eind moeten klimmen zeggen we dat het wél goed is voor onze challenge. 

En nu, dames en heren, kan ik u meedelen dat team de Vries vandaag de challenge heeft gehaald!!

 

9290 meter geklommen in de afgelopen weken! 

Verder was t een dag als andere, fietsen, picknicken, paarden, koeien en geiten spotten, liedjes zingen, aankomen in een stad, hotel zoeken en vinden, eten, weblog schrijven en slapen. 

Welterusten!

Iasi

Lungani - Iasi

Afstand: 59,1 km

 

Gisteren was ik natuurlijk al uitgelaten enthousiast over Lungani en ons pension en dat zijn we vandaag nog steeds. Wat een lieve mensen en wat een plekje op t platteland om uit een nachtje goed uit te rusten!

Na een zeer uitgebreid ontbijt vertrekken we en nemen we 180 graden de verkeerde richting, zeg maar even 3 km infietsen voor dat we dit dal uitklimmen. 

We komen prachtige dorpjes en meertjes tegen maar geen supermarkt. Gelukkig hadden we nog wat noodvoorraad en hebben we uiteindelijk genoeg brandstof om Iasi te bereiken. 

 

   

Om 15.00 bereiken we de stad, klein stukje over een drukke weg maar hoe dichter je bij de stad komt hoe beter dat te doen is. Ik navigeer Ayso (zoals gebruikelijk) door de drukke straten naar ons hotel, Unirea. We ploffen onze spullen in onze kamer (10e verdieping), nemen een douche en gaan dan het terras op:

 

Ayso aan z'n eerste campari van dit jaar, ik aan de cola zero (is schaars hier in Roemenië) en een perensap voor Klaaske. We hebben het ultieme vakantie gevoel al een tijdje te pakken door het mooie weer en de geweldige omgeving. 

Dan verkennen we alvast deze derde stad (qua grootte) van Roemenië:

 

Morgen zullen we nog een dag rust nemen alvorens we  verder richting het zuiden fietsen!