Vogels deel II

Op advies van de receptioniste hier (en op mijn verzoek) gaan we vandaag met een speedboat de delta op. Het is een groot gebied (wereld erfgoed) en ik denk dat we op deze manier the full experience gaan krijgen. Dat we hier behoorlijk diep voor in onze buidel moeten tasten nemen we vrij gemakkelijk op de koop toe, dit wordt vast geweldig...

We staan ingesmeerd met zonnebrand op de afgesproken tijd klaar, gaan met de auto (!) naar Tulcea (15 km verderop) om daar op onze boot te stappen. Overigens Tulcea is wederom een lelijke stad, alleen de delta is daar interessant maar voor de stad hoef je er niet naar toe te gaan! We zijn dus erg blij met ons resort en de rust die het uitstraalt. 

 

Het is prima vertoeven op de speedboat maar zonder het te zeggen denken we allebei dat we het bedrag wat we er voor betaald hebben het héél eerlijk gezegd niet helemaal waard vinden. Kan gebeuren, niet al te lang bij stil staan. 

We hebben kraaien, reigers, aalscholvers en meeuwen gezien, precies ja, die kun je op een willekeurig meertje in Nederland ook spotten. Dit gebied staat bekend om zijn pelikanen maar die zien we helaas niet. En zo krijgt de pelikaan zo langzamer hand de status van de leeuw in Afrika. Het heeft mij (en mijn zus) ooit tig safaries gekost voordat ik uiteindelijk een keer de leeuw heb mogen zien in de natuur. Nou is het mooie van de natuur wel dat het onvoorspelbaar blijft, als je garanties wilt moet je daar de dierentuin gaan.  In 2011 waren Ayso en ik in Albanië en daar hebben we best een eindje omgefietst om een kolonie pelikanen te spotten maar daar hadden we toen geen succes. 

Dan zegt onze Spaanstalige gids cq schipper dat de (goedkopere) catamaran tocht bij ons hotel veel mooier, rustiger, gevarieerder is dan deze speedboat tocht. Ik durf deze mededeling bijna niet te vertalen voor Ayso. De gids zegt ook nog dat de receptioniste ons dit heeft geadviseerd om dat deze tocht nou eenmaal het duurste is. 

Tja en dan voel je je best klote en houd je een naar gevoel aan deze tocht over. Zijn we nou bedonderd? Gaat t de mensen hier om geld of om ons een mooie ervaring te geven? Ik leg de gids uit dat we zeker na dit gehoord te hebben teleurgesteld zijn en bij het afscheid biedt hij ons nog een avond tochtje aan om niet in de delta bij Tulcea maar bij het hotel de mooiere omgeving te kunnen zien. 

En zo staan we 8 uur later weer klaar voor een tochtje. 

Deze tocht heeft alles gelukkig weer recht gezet of goedgemaakt. Het was adembenemend!

 

Met jawel:

 

We hebben besloten om nóg een dag rust te nemen, boekjes lezen, misschien nog in een bootje roeien, uitslapen, je weet wel de gebruikelijke vakantie bezigheden!

Vogels deel I

Galati - Somova

Afstand 78,1 km

Hoogtemeters: 990 meter

Ik schreef al eerder dat ik graag een dichter had willen zijn (om Lviv eer aan te doen) maar er zijn nog zo veel meer kwaliteiten die ik graag in mijn bezit zou hebben. Bijvoorbeeld fotograferen. De afgelopen weken heb ik ook verlangd naar meer kennis over vogels. Ik zie prachtige mooie en aparte vogels onderweg maar ik kom niet verder dan "kijk! een mooie vogel" of "kijk! een roofvogel" of "kijk! een witte vogel". 

Er is wel een aantal vogels die me is opgevallen:

1. De Ooijevaar

En dat komt niet omdat ik gepreoccupeerd ben met ooijevaars ;) Vandaag zagen we ze in een groepje door de lucht zweven, geweldig!

Ze zijn hier in overvloed aanwezig. Alleen vandaag al heb ik deze vastgelegd:

 

2. De Koekoek

De Oekraïense koekoek of de Roemeense koekoek (niet te verwarren met de Mechelse Koekoek ;)) is overal aanwezig! Waar we ook picknicken, we horen altijd de koekoek. Klaaske merkt hem ook elke keer weer op wat wij voor ons stadsmeisje erg leuk vinden. We horen hem wel maar zien hem nooit. 

3. De zwaluw

Vooral opvallend als er een nestje op ons balkon zit:

 

4. De kraai, of eigenlijk de kraaien. 

Wat een oorverdovend geluid kunnen die beesten met zn allen tegelijk maken!

Tja en dan denk ik dus al een zilver reiger en een ijsvogel te hebben gespot maar aangezien mijn ornithologische kennis echt nihil is zou t ook zo maar niet waar kunnen zijn. 

Dan de tocht van vandaag:

Die begint met met een pont de Donau over: 

 

We ontmoeten Roemeense "wielrenners" die tijdens onze overtocht ietwat negatief zijn over hun eigen land (veel corruptie en armoede) maar waar we zeker even leuk mee staan te praten! 

De weg (E87) is echt heel goed te doen, het is totaal geen snelweg en onze medeweggebruikers lijken goed rekening met ons te houden. 

Aart heeft gelijk gekregen, wij vonden de klimmetjes echter goed te doen al zat t venijn absoluut in de staart:

 

Na bijna 80 km komen we aan in ons prachtige resort aan het water! De lodges hebben een geweldig uitzicht en ik waan me (na Toscane en Schotland) even aan de Chobe rivier in Botswana, alleen dit is het begin van de delta van de Donau. Morgen gaan we een tocht maken over die Delta, een geliefde plek van "groot-spotters" (van vogels) dus daarom morgen deel II van de Vogels ;)

 

An die schönen blauen Donau

Oancea - Galati

Afstand: 58,3 km

Een journalist uit Horodenka heeft ons gevonden op deze blog, heeft contact met me gezocht en een artikel geschreven over wat ons is opgevallen aan Oekraïne! Met Google translate kom je wel ;) 

reporter

 

Zo, even weer terug met de voeten op de pedalen; Het ontbijt is bijzonder, beetje oud brood en hele dikke plakken spek die voor ham moeten doorgaan. We merken op dat we zo langzamerhand ons vertrouwde (Hollandse) ontbijt beginnen te missen. De gastvrouw heeft onze was gedaan en een lunchpakket samengesteld dus meer dan tevreden vertrekken we. 

 

(Ons pension)

De omgeving begint een beetje te veranderen al zien we nog steeds veel paarden, mooiere waterputten dan gisteren en weer heel veel, ja wat zijn het? kapelletjes langs de weg: 

 

 

We gaan als de brandweer, om 13u staan we voor ons hotel; totaal niet wat we hadden verwacht dus we annuleren snel onze reservering en fietsen door de stad naar de over van de Donau. Daar vinden we een ander hotel met prachtig uitzicht: Belvedère. 

Over Galati kan ik zeggen dat t niet voor niks niet in de Lonely Planet staat. De Donau is prachtig maar de stad is lelijk. Wat heeft t communisme en de dictatuur toch veel verpest hier! We hadden bedacht dat t best leuk zou zijn om per boot naar Tulcea te reizen maar ondanks dat dit op internet wordt aangekondigd lijkt dit voor ons nu niet te organiseren. Dan maar op de fiets, moeten we wel de mogelijk drukke E87 nemen...

En dan gebeurt er iets waar ik weer níet over uit kan, al googelend kom ik op de Limes route, een fietsroute langs de noordelijke grens van het voormalig Romeinse rijk. De route is in drie boekjes verkrijgbaar (a la "fietsen naar Praag") en het derde deel is vanaf t noorden van Roemenië zo'n beetje exact onze route. Als je dan vervolgens googelt op "Limes route Galati" dan kom je op een tig aantal weblogs van mensen die t zelfde hebben gedaan als wij nu doen (niet uniek dus) en volgens ene Aart staat ons morgen best nog wel wat klimmetjes te wachten. We gaan t zien!

Keuzes, keuzes en nog eens keuzes

Barlad - Oancea

Afstand: 79,2 km

Als je rond reist dan sta je elke dag weer voor veel keuzes. Welke route, welke weg, zou die vlak zijn, is ie wel van asfalt, waar gaan we slapen, waar gaan we picknicken en zo kan ik wel even doorgaan. 

Het liefst willen in één rechte lijn van Barlad naar Galati, een stad aan de Donau. Maar we kunnen geen hotel vinden op deze rechte lijn. Alle websites struinen we af en uiteindelijk komen we op een pension kats tegen de Moldavische grens aan. Dat komt nog wel t dichts bij onze wens dus we bellen ze op, vragen of ze open zijn (want na een dag fietsen bij een dicht pension aankomen kan écht niet), dat zijn ze en zo kiezen we voor de route langs deze grens. 

Helaas geen ontbijt bij ons pension vanochtend, "sorry boss says kitchen closed today". Dit is de allereerste keer dat er echt niks te regelen valt (nadat ook onze was ook al niet geregeld kon worden, grrr). We rijden Barlad binnen en bij elk bakkertje en/of terras moeten we kiezen of we deze kans nu pakken of dat er nog iets leukers voorbij gaat komen. Het zou zo jammer zijn als je ergens besluit te stoppen terwijl er een paar meter verderop het perfecte tentje is. Maar het idee van een croissanterie in Barlad laten we snel varen, we kopen bij een bakker wat broodjes, halen een kop koffie uit de automaat en dat eten we, zittend op de stoep voor de bakkerij op, ik voel me bijna een zwerver en ik betwijfel of dit nou wel de beste optie was...

De eerste 20 km van vandaag bestempelen we als de makkelijkste tot nu toe, geen wind, vlak en asfalt! 

 

Maar aan al het goede komt een einde.  

1. We gaan weer stijgen

2. Het asfalt houdt een keer weer op

 

3. De wind neemt toe en komt precies van de verkeerde kant. 

Maar gelukkig komt aan dit alles ook weer een einde en stoempen we de laatste km's alsof t niks is! Bíjna 80 km gefietst vandaag. Weer een flink stuk dichter bij de Zwarte Zee, waar we echt heel erg naar uitkijken, hoe mooi t landschap hier ook is. 

 

Vandaag alle waterputten vastgelegd....

Wij komen er wel...

Vaslui - Barlad

Afstand: 56,2 km

Wat slapen we lekker tijdens onze vakantie! Door de fysieke inspanning maar ook omdat we na ruim 3 weken wel echt helemaal los zijn gekomen van alles in Nederland. Mijn gedachtes op de fiets kunnen van een lustrum op de basisschool afdwalen naar mijn studententijd en dan weer naar koolzaadhoning (waarom verkopen ze die hier niet? Ik zie koolzaad en bijenkasten genoeg!). Wat een luxe om zo lang op vakantie te zijn!  

De dag begint met ontbijt en dat valt ons allersinds mee! We regelen dit keer geen lunchpakket maar ik ga boodschappen doen bij Carrefour (die echt niet te vergelijken is met die in Spanje) en ayso probeert ondertussen de aanhangwagen te repareren. We missen opeens een schroef waardoor die kar minder stabiel is. 

 

Hij wordt geholpen door medewerkers van het hotel, die kopen zelfs schroeven voor ons en zo kunnen we iets later dan normaal wel veilig weer vertrekken!

De weg begint met enorm stijle klimmetjes die we fietsend niet allemaal trekken en zo zijn we na 20 km al goed uitgeput. De resterende kilometers leggen we dalend op een grindweg af. Ik ben geen fan van de grindweg maar soms heb je geen keus. Hét lied van vandaag was wel "wij komen er wel, wij komen er wel" van Bert en Ernie. Zo kun je ruim 10 km minder afleggen dan de dag ervoor maar nét zo moe zijn bij aankomst. 

We beginnen steeds meer de zwarte zee te ruiken, als we daar zijn begint er weer een ander hoofdstuk voor ons!

Vanavond werd ons eten overigens betaald door een Roemeen die drie tafels verderop zat, wij weten niet helemaal waarom maar hij maakte er een heel hartelijk gebaar bij, dus de Roemenen hebben wederom punten gescoord ;)

Dauwtrappen

Iasi - Vaslui

Afstand: 68,1 km 

Het was gisteren een beetje een rare rustdag. We hebben op ons gemak de stad en het cultuur paleis bekeken. Onderweg werden we nog getrakteerd op een repetitie van de roemeense pianiste 

Alexandra Dariescu die dezelfde avond nog zou optreden met het Filharmonisch orkest van Iasi. Volgens mijn vader was het een pianoconcert van Rachmaninov, hoe t ook zij, het was prachtig!

Terug bij ons hotel zagen we dat de ingang van ons hotel afgesloten was, 2 brandweerwagens, ambulance en veel politie op de been. Als je dan iedereen op het plein ervoor naar boven ziet kijken krijg je vanzelf door wat er aan de hand is; bovenop het dak van ons hotel zit een man met zijn benen over de rand te bungelen. Mijn maag draait om, allereerst misschien wel omdat ik hoogtevrees heb maar ten tweede omdat ik er niet aan moet denken dat wij (en dus ook klaaske) getuigen zijn van een eventuele sprong.  We kunnen via een personeelsingang het hotel wel in maar het idee dat er iemand op "ons dak" zit kan ik moeilijk loslaten. Na ruim 4 uur is de man "op normale" wijze van het dak gekomen/gehaald. God zij dank. 

 

De keuze van dit hotel was metname gebaseerd op een zwembad voor klaaske,die je s middags echt gelukkig kan maken met een half uurtje zwemmen dus ook dat was een van onze activiteiten op de rustdag. 

S avonds Ajax in een kroeg gekeken en onze voorspelling van een paar uur voor de wedstrijd is helaas niet uitgekomen:

 

 (Op t plafond van het restaurant)

En dan Hemelvaartsdag, op de fiets heb je uren om na te denken en zo gaan mijn gedachten vandaag naar het Twentse gebruik, dauwtrappen! Vroeg opstaan, fietsen en vooral picknicken. Op het vroege opstaan na hebben we uiteraard vandaag verder wel aan deze traditie besteed. 

Met onze lunchpakketjes in de tas vertrekken we richting het zuiden. 

 

Zoals je hierboven kunt zien beginnen we de eerste 15 km vlak, dan stijgen we een flink eind (pffff) maar die hoogtemeters zijn goed voor een 'challenge' waar Ayso op Strava (een sport app) aan mee doet. De uitdaging was namelijk om de Mount Everest in de maand mei 'te beklimmen'. Dus elke keer als we weer een kloterig eind moeten klimmen zeggen we dat het wél goed is voor onze challenge. 

En nu, dames en heren, kan ik u meedelen dat team de Vries vandaag de challenge heeft gehaald!!

 

9290 meter geklommen in de afgelopen weken! 

Verder was t een dag als andere, fietsen, picknicken, paarden, koeien en geiten spotten, liedjes zingen, aankomen in een stad, hotel zoeken en vinden, eten, weblog schrijven en slapen. 

Welterusten!

Iasi

Lungani - Iasi

Afstand: 59,1 km

 

Gisteren was ik natuurlijk al uitgelaten enthousiast over Lungani en ons pension en dat zijn we vandaag nog steeds. Wat een lieve mensen en wat een plekje op t platteland om uit een nachtje goed uit te rusten!

Na een zeer uitgebreid ontbijt vertrekken we en nemen we 180 graden de verkeerde richting, zeg maar even 3 km infietsen voor dat we dit dal uitklimmen. 

We komen prachtige dorpjes en meertjes tegen maar geen supermarkt. Gelukkig hadden we nog wat noodvoorraad en hebben we uiteindelijk genoeg brandstof om Iasi te bereiken. 

 

   

Om 15.00 bereiken we de stad, klein stukje over een drukke weg maar hoe dichter je bij de stad komt hoe beter dat te doen is. Ik navigeer Ayso (zoals gebruikelijk) door de drukke straten naar ons hotel, Unirea. We ploffen onze spullen in onze kamer (10e verdieping), nemen een douche en gaan dan het terras op:

 

Ayso aan z'n eerste campari van dit jaar, ik aan de cola zero (is schaars hier in Roemenië) en een perensap voor Klaaske. We hebben het ultieme vakantie gevoel al een tijdje te pakken door het mooie weer en de geweldige omgeving. 

Dan verkennen we alvast deze derde stad (qua grootte) van Roemenië:

 

Morgen zullen we nog een dag rust nemen alvorens we  verder richting het zuiden fietsen!

Toscane, Schotland of toch gewoon Roemenië?

Pascani - Lungani

Afstand: 57,3 km

 

Als je bovenstaande plaatje ziet dan zou je je kunnen afvragen "Waarom deze onlogische route?"  

Over de 28 waren na 40 km al bij onze bestemming aangekomen maar die drukke weg is niet waar we het voor doen en we lezen in de Lonely Planet dat er een mooi wijngebied in het noorden is. 

Na een dag wind mee (richting zuiden) hebben we logischerwijs nu wind tegen richting het noorden en er zijn weer heuvels dus we schieten niet op. Ons gemiddelde zit op 10 km/uur en zelfs als we de heuvel af willen rollen lijkt de wind ons tegen te willen houden. We fantaseren over een kite aan onze fiets waarmee we ook de heuvels weer op zouden kunnen surfen, of een paard die ons even met die ene pk de heuvel op helpt. Uiteindelijk is het louter onze eigen spierkracht maar moe worden we wel! We besluiten om Cotnari, het episch centrum van het wijngebied over te slaan. We zien genoeg mooie druivenranken en de omgeving is dus al meer dan mooi genoeg. Even wanen we ons in Italië:

 

Om vervolgens na een paar kilometer in een uitgestrekt landschap terecht te komen, "dit lijkt wel Schotland!"

 

De ruim 17 km die we hebben omgefietst waren meer dan de moeite waard! Het was geweldig mooi en we hebben er zó van genoten!!

De hele weg was bijna geasfalteerd en man man man wat een luxe is dat! Over een zandweggetje (ongeveer 3 km) rijden we het een dorp in, op zoek naar ons pension; nergens een bord met Pensiunea Victoria, dat is gek, na even zoeken vinden we het gelukkkig wel, het bestaat en ze verwachten ons! Ze doen voor ons de was en ze willen toch eten voor ons maken terwijl ze dat normaal nooit doen, bij dat (heerlijke) eten serveren ze een koud biertje en dat is nog niet alles.... er is een bad!

(Romanians: twelve points!)

Drie gelukkige mensen gaan straks helemaal voldaan slapen en zullen morgen weer berichten vanuit Iasi!

 

(En dan heb ik ze nog niet eens allemaal op de foto gekregen!)

Mooi versus lelijk

Suceava - Pascani

Afstand: 68,2 km

Voordat ik verslag doe van de rit van vandaag eerst nog even een verslag van al het moois dat we gisteren hebben gezien. 

Het ontbijt in ons prachtige hotel is niet in verhouding met de luxe van dit hotel. Het wordt door een 80 jarig (ze leek mij 80 plus) vrouwtje gemaakt en wij vermoeden dat haar man op de piano aan het pingelen was. Allemaal heel aandoenlijk maar lekker was het niet. 

Om 9.00 staat onze taxichauffeur cq gids voor de deur en rijden we naar het eerste klooster. Volgens onze gids zijn dit de enige kloosters met fresco's aan de buitenkant, de destijdse bedoeling was dat alle analfabeten in de 15e eeuw toch de bijbelse verhalen en preken konden meekrijgen. 

 

Het blijft moeilijk om het vast te leggen op een foto maar we waren wel echt onder de indruk van deze kloosters. Of je ze alle vier moet bekijken? Ach het hart van een cultuurbarbaar zou zeggen dat je ze na één allemaal wel gezien hebt ..... 

Dan nog even een alinea aan onze gids wijden. Vandaag op de fiets nog vaak aan deze man van begin 30 moeten denken. Het gevaar is natuurlijk dat ik mijn mening over Roemenen straks baseer op een 8 uur durende rit met deze ene gids. Wat me het meeste stoorde was zijn nationalistische houding. Kort samengevat moest hij niks hebben van vluchtelingen want dat zorgt alleen maar voor problemen en 

Stefanus de Grote had natuurlijk niet voor niets (6 eeuwen! geleden) gevochten voor het behoud van de Roemeense christelijke cultuur. Naar onze mening werd wel gevraagd maar niet naar geluisterd. Als klapper op de vuurpijl had hij een verschrikkelijke rijstijl die mij en ayso al behoorlijk misselijk had gemaakt en waardoor klaaske zelfs moest overgeven. 

Romanians: zero points ;) 

Vanochtend weer het ontbijt van het bejaarde vrouwtje, ze kon geen lunch voor ons maken. Een beetje uit verbolgenheid hebben we daarom maar zelf boterhammen zitten smeren, we waren bereid om er voor te betalen maar deze vrouw werd toch boos toen ze zag dat we aan t smeren waren geslagen. Een beetje inflexibel en onaardig trekje van deze vrouw, vonden wij...

Romanians:  still zero points ;)

En dan de rit van vandaag, het is vandaag gelukkig zo'n weg dat je het gevoel had dat je constant aan het dalen bent terwijl je gewoon op 0% zit. We hebben wind mee, misschien is dat het maar we gaan dus als een tierelier. We eten de "gestolen" boterhammen tijdens de picknick in het gras. 

 

 

We komen door twee zigeunerdorpjes, vond ik opmerkelijk want je ziet goed het verschil met de niet zigeunerdorpjes (ik durf natuurlijk niet te zeggen "met de normale dorpjes")

En ik leg nog even de overgang van asfalt naar grind vast:

 

We hebben onze rustplek voor de komende nacht met veel moeite gevonden. Het is een hotel in Pascani geworden, niks te beleven of te doen hier maar het is de plek waar een hotel zit. Ze zijn helaas schaars hier in dit gebied. 

Tot slot dus nog even een lelijke foto van de lelijke omgeving:

 

Roemenië!

Siret - Suceava

Afstand: 42,7 km

Als een start niet goed verloopt dan noem je het een valse start, ik heb het gevoel dat het afscheid nemen van Oekraïne als een "vals afscheid" gezien moet worden. Door de vermoeidheid zat ik er goed doorheen terwijl het weer, de uitzichten maar vooral de verse herinneringen aan dit bijzondere land het afscheid juist heel mooi had moeten maken. Gelukkig kan ik het vandaag ook weer helemaal anders zien. 

Vandaag zijn we voor mijn gevoel dan ook pas echt van start gegaan in Roemenië. Het ontbijt was raar (gebakken kaas?) maar gelukkig wel net genoeg om een fietstocht van ongeveer 40 km mee te starten. Wat in Oekraïne zelden kon lijkt nu wel te lukken, we nemen een weg, langs de grote snelweg die door de dorpjes heen loopt. Het is een p r a c h t i g e weg, zonder gaten, zonder hobbels en geasfalteerd!! De ruim 400 meter die we zijn gestegen hebben we lachend gedaan, op zo'n weg is het goed te doen. 

Één ding is zeker opvallend; de paard-met-wagens zijn nog heel normaal hier! Ik vond het in Oekraïne nog iets bijzonders maar dat is het hier echt niet. Verder lijken de mensen wel net zo aardig als de Oekraïners maar daar zal later nog een definitief oordeel over vallen ;)

Suceava is wederom een universiteitsstad, we zitten in een prachtig hotel, villa Alice. Morgen laten we ons door een gids in deze omgeving rondrijden en bekijken we de kloosters met fresco's in deze omgeving. Even geen gefiets!

Over de grens

Tsjernivtsi - Siret (Roemenië)

Afstand: 79,5 km

Na het heerlijke avondwandelingetje van gisteravond hebben we heel wat mooie plekjes van de stad gezien, we lezen echter 's avonds op Wikipedia dat de stad metname bekend is om zijn Universiteit die eerst diende als woning van de GriekseOrthodoxe metropolieten. Deze is onlangs toegevoegd aan de wereld erfgoed lijst dus nemen we vanochtend een taxi om dit bouwwerk te bewonderen. 

 

Check ;)

Dan wil de conciërge graag ons hele verhaal horen, mijn Facebookpagina zien, deze weblog bekijken en hij wil graag een heuse fotoshoot met ons en onze fiets voor het hotel. Er komen verschillende lenzen aan te pas en wij vinden het metname erg geestig.  We vragen nog even hoe de weg naar de door ons gekozen grens overgang is (goed) en of die grens daar wel open is (ja hoor) en dan rijden we deze stad weer uit. 

De route naar de grens is prachtig. We zien dat t landschap verandert. Opvallend is dat de huizen veel mooier en groter zijn dan we tot dan toe gezien hadden. De sfeer is goed, we hebben lol en we genieten van onze picknick. 

 

 

Maar dan komen we bij de grens, 10 km voor onze eindbestemming:

 

Dicht, hek is dicht, niemand te bekennen. Er komt een lokale timmerman ons vertellen dat ie echt hartstikke dicht is. We moeten naar Siret, ongeveer 30 km verderop. We verwerken even deze teleurstelling en gaan dan aan onze d-tour beginnen. Waar de weg naar de grens tot nu toe vlak en geasfalteerd was is hij nu van grind en met heel veel stijgingsmeters. En dat schiet niet op, we hebben een gemiddelde van niks en laat ik dit verhaal verder maar kort houden, we komen om 19uur bij de grens aan. Ook al leek er geen einde aan te komen, hij kwam uiteindelijk wel. Uitgeput (misschien wel meer dan uitgeput) komen we aan bij het enige hotel van dit dorpje dat net over de grens in Roemenië ligt. 

We beginnen weer aan een nieuw hoofdstuk, land nummer 6. 

 

Ayso bovenop de heuvel, wachtend op mij die het fietsen even niet meer trekt...

Hobbel de Bobbel

Horodenka - Tsjernivtsi

Afstand: 75,3 km

Deze ietwat kinderachtige titel is uiteraard terug te leiden tot het drie jarige grietje die in het karretje al ruim 700 km met ons mee reist en dat niet alleen, gewoon onderdeel uitmaakt van Team de Vries uiteraard ("stóp!! Papa's trui is van de fiets afgevallen!!")

De dag begint zonder ontbijt, zat niet bij de overnachting van 11€ (raar?) en we hebben dus ongeveer 6 km omgefietst (eerst dorp uit en toen weer in) om bij onze vertrouwde Okko wat calorieën in te slaan. Met een volle maag kun je toch beter beslissingen nemen en zo besluiten we om niet de onverharde T2615 te nemen maar gewoon de P20 naar Sniatyn, een stad met een naam die Ayso associeert met een onplezierige vieze aandoening.  Dan vanaf Sniatyn de H10 (bent u er nog?) en aangezien wij niet dol zijn op de H wegen kiezen we na 6 km toch weer de onverharde T2601 langs de rivier de Prut. 

En zó komen we uiteindelijk bij de titel van deze update, de ruim 20 km over deze grind weg zorgde voor heel wat geschud achter in de kar. Dit ondanks het feit dat haar kar afgeveerd is.  De route was overigens meer dan de moeite waard! 

Aparte lunch plek: 

(Voor nog geen 3€)

 

 

Tijdens de picknick:

 

Na ruim 70 km bereiken we een stad waar we totaal geen verwachtingen van hadden. Het was meer een plek om te overnachten dan dat we die perse wilden bekijken. Dat we ín de stad nog even bijna 100 m moesten klimmen (ik trok dat echt niet meer) was een onaangename verrassing netals dat ons hotel meer buiten t centrum ligt dan in het centrum. 

Maar dan iets over de stad, eerst een Oostenrijkse stad (universiteit door Frans Jozef opgericht), dan een Roemeense stad, dan Russisch, dan even weer Duits/Roemeens en daarna weer Russisch en nu dus Oekraïens. 

Het valt ons op dat deze universiteitsstad een internationale alure heeft, alle gebouwen zijn prachtig en in een goede staat, de winkels zien er duur uit, er rijden naast de lada's ook hele mooie auto's hier rond, het restaurant van vanavond was weer fenomenaal en zo blijven we ons tot het laatst toe verbazen over Oekraïne. Dat er op dit moment nog steeds onlusten en dreigingen vanuit Rusland zijn aan de andere kant van dit land is onvoorstelbaar! 

 

Rustdag

Luka - Horodenka

Afstand: 27,6 km

Elke dag na aankomst keert dezelfde vraag terug, hoe gaan we morgen fietsen? Dan pakken we de kaart erbij, de weersvoorspelling, Google Maps, Garmin en de beschikbare hotels op booking.com/tripadvisor. Een antwoord op deze vraag kan soms best lang duren maar over het algemeen zijn we best tevreden met onze keuzes. Het chalet van afgelopen nacht was echt een hoogtepunt van deze vakantie. De mensen waren zo aardig en enthousiast! Zonder elkaar te verstaan kwamen we toch een heel eind. Ze gaan ons volgen op deze blog. 

 

Mede door het weer hebben we besloten om vandaag rustig aan te doen. We fietsen naar Horodenka en dat is maar 27 km, dan gaan we uitrusten. Ik zie het aan de ene kant niet zo zitten om een rustdag te houden in een nietszeggend dorp waar niks te doen is en aan de andere kant, elke dag meer dan 50 km is nu ook iets te veel voor mij. Het voelt dus raar om niet verder te fietsen als je in principe wel nog verder zou kunnen. Het is dus eigenlijk preventief rusten! 

Horodenka valt in de categorie "een typisch oekrainsche bedoening". Alle voortuinen zijn moestuinen (dit vind ik in een arm land een heel mooi gegeven!)

 

Het heeft een kerk met een goeden koepel (geen goede foto van), de honden lopen los, de lada is nog auto nummer 1 hier:

 

Eten doe je lekker voor niet meer dan 25 euro in een keurig restaurant. Oh ja en ze zijn hier creatief met regenpijpen:

 

Het antwoord op de vraag hoe we morgen gaan fietsen is reeds bekend:

Eindbestemming wordt Tsjernivtsi (laatste overnachting in Oekraïne). 

Hotel: daar zijn we nog niet over uit, wordt vervolgd. 

De rivier de Dnjestr

Ivano-Frankivsk - Luka

Afstand 51,5 km

De dag begint veel belovend! De zon schijnt en we hebben er allemaal zin in. Het hotel/restaurant wil voor ons wel een lunchpakket maken en na het gebruikelijke inpak ritueel zitten we al snel weer op de fiets. De weg begint druk maar na een paar kilometers wordt de weg rustiger, de omgeving landelijker en zoals ik al eerder schreef, alles is mooier als de zon schijnt zo ook deze dag! 

Koffie bij een lokaal restaurant:

 

 

De picknick onderweg:

 

  

Maar dan de klapper van de dag.... 

onze eindbestemming!!

 

We zitten in een hutje op palen met uitzicht op de rivier de Dnjetsr (die overigens uitmondt in de zwarte zee nabij Odessa). Het is hier prachtig!! Weinig comfort maar na alle hotels is dit een hele leuke afwisseling. Ene Mona maakt voor ons dumplings en later avondeten. De jongen die ons verwelkomt kan geen woord Engels maar achter zijn laptop kunnen we met behulp van Google translate toch nog cola light en een bier regelen. Wat wil een mens nog meer? 

(Dat het nog een paar dagen zó mooi weer is;))